[2021-04-23] Kudłoń i Turbacz

Start wycieczki około godziny 8:05, na przystanku Lubomierz Przysłop, zachmurzenie całkowite, temperatura: nieco powyżej zera. Prognozy z poprzedniego wieczora dawały około 25% szans na niewielkie opady. Jednakże praktyka pokazała, że prognozy pogody dla obszarów górskich, są o tej porze roku bardzo przybliżone. Nawet te, sięgające zaledwie kilka godzin w przyszłość.

W zasadzie cały dzień pogoda zmieniała się bardzo dynamicznie. Okresy całkowitego zachmurzenia były przeplatane epizodami, podczas których wyglądało słońce jak również opadem śniegu. Patrząc w niebo można było ujrzeć jak szybko nad grzbietami Gorców przemieszczają się niskie chmury. Od czasu do czasu dawał o sobie znać zimny wiatr, jednakże odczuwalny był głównie na otwartych terenach i w trakcie opadów śniegu.

Cztery razy (odpowiednio: przy dochodzeniu do polany Gorc Troszacki, na polanie Pustak, na przełęczy Borek i podczas przechodzenia przez Halę Turbacz) pojawiły się obfite opady śniegu, znacząco ograniczające widoczność (nawet do około 100 metrów). Dla odmiany w Kowańcu, gdzie temperatura była kilka stopni wyższa, padał deszcz ze śniegiem.

Początek trasy, od przełęczy Przysłop, błotnisty z niewielkimi płatami śniegu. Dopiero od końcówki podejścia na Jaworzynkę (zbliżając się do wysokości 1000 m n.p.m.) pokrywa ciągła, aż do szczytu Turbacza. Jedyne wyjątki od tego obrazu to fragmenty polany Podskały i niewielka część polany na przełęczy Borek.

Zupełnie odmienna sytuacja miała miejsce na zejściu w stronę Nowego Targu. Mimo, że spora część szlaku przebiega powyżej 1000 m n.p.m., śniegu jest tam dużo mniej, za to błota i płynącej wody w nadmiarze. Szczególnie widać to za Bukowiną Waksmundzką, gdzie obecne są już całe połacie terenu zupełnie pozbawione śniegu. Południowe wystawy, spory ruch i brak osłonięcia przed wiatrem ze strony Tatr, powodują tu dużo szybsze topnienie śniegu. Lodu wymagającego użycia raczków również brak.

Za to na grzbiecie Kudłonia sporo śniegu (norma to ponad 40 cm na ścieżce). Z wierzchu świeżego, stąd miejscami nawet w rakietach poruszanie się było trudne. Z kolei na mijanych polanach było 60 cm i więcej. Przykładowo w pobliżu szczytu Kudłonia znalazłem zapadlisko mające 80 cm, a dalej na szlaku widać było, ze ktoś zapadł się prawie na metr.

Na odcinku prowadzącym od przełęczy Borek do Hali Turbacz, lokalnie śnieg wytopiony zupełnie przez strumienie spływające z Mostownicy. W tych miejscach widać było ile go jest na ścieżce. Oczywiście również gdzie indziej zdarzały się fragmenty szlaku, gdzie śniegu było ledwie kilka centymetrów. Głównie w lesie ale też na wywianych miejscach polan.

Większość trasy z widocznymi śladami poprzednich wędrowców, aczkolwiek przysypanymi świeżym śniegiem. Na polanach miejscami praktycznie całkowicie zakryte. Za to od przełęczy Borek do Hali Turbacz liczne ślady głęboko odciśnięte w śniegu.

Trudno mi powiedzieć jak bardzo kopny był śnieg tego dnia, ponieważ od Gorca Troszackiego do schroniska miałem ubrane rakiety. Dodatkowo fragment od polany Podskały ma północną wystawę, przez co śnieg był zmrożony i ubity, a w lesie było go też odpowiednio mniej. Natomiast widząc jak głęboko zapadał się biegacz, którego spotkałem na Hali Turbacz, można śmiało powiedzieć, że w warunkach jakie panowały tamtego dnia, rakiety / narty były zdecydowanie zalecane, szczególnie na polanach.

Samo dojście spod schroniska PTTK na szczyt Turbacza, ponownie bezproblemowe – ubite i wydeptane.