Pogoda i stan szlaków

Wyjście na szlak około 15:45, spod schroniska PTTK „Andrzejówka”. Koniec w tym samym miejsce, niemal godzinę później, około 16:45. 

Chłodno jak na sierpień (kilkanaście stopni Celsjusza) i wietrznie, co w połączeniu z niemal całkowitym zachmurzeniem w momencie rozpoczęcia wycieczki, dodatkowo wpływało na obniżenie temperatury odczuwalnej.

Mimo krótkiego czasu wycieczki, można było zaobserwować zmiany w pogodzie. Pojedyncze przebłyski słońca na podejściu do szczytu Waligóry, stopniowo wydłużały się, tak że wracając w okolice schroniska spore fragmenty nieba były już pozbawione chmur.

Na szczęście przez cały czas wycieczki bez opadów, choć w ciągu dnia kilka razy „straszyło” deszczem. Mimo to w lesie trochę błota stworzonego przez poprzednie opady.

Niestety przez zachmurzenie (niskie chmury), widoki ograniczone. Co prawda sam szczyt Waligóry jest całkowicie zarośnięty, ale wystarczy nieco odbić od żółtego szlaku, żeby trafić na ciekawy punkt widokowy, przy ruinach owczarni. Stąd dostrzegalne były Góry Stołowe (około 23 km do Ptasiej Góry) czy też Góry Sowie (15 km do Wielkiej Sowy). Ale już nie, widoczne przy dobrej pogodzie, bardziej odległe szczyty, jak na przykład Biskupia Kopa (94 km).

Powyżej: Zaskakująco (choć nie dla sprawdzających mapy!) strome podejście szlakiem żółtym ze schroniska PTTK „Andrzejówka” na Waligórę. Zdjęcie zrobione 24 sierpnia 2021 roku, po południu.

Mapa trasy i możliwości dotarcia

Dojazd pod schronisko PTTK „Andrzejówka” samochodem. Na parkingu kilkanaście pojazdów, choć sporo miejsc było jeszcze wolnych.

Trasa ułożona tak, żeby najbardziej stromy odcinek podchodzić a za to zejście było łagodne. Jest to ogólnie dobra praktyka a w przypadku Waligóry szczególnie wskazana. Na niecałych 300 metrach (od rozdroża „Pod Waligórą” do szczytu) do pokonania jest 122 metry podejścia.

Około 200 merów za szczytem napotkać można wyraźną ścieżkę, odbijającą w lewo od żółtego szlaku. Doprowadza ona do, wspomnianych wcześniej, ruin owczarni Hochbergów. Dla widoków z tego miejsca warto wykonać ten skok w bok. Panorama spod ruin dostępna jest na stronie PeakFinder.org. Ponieważ nie da się (póki co) pokazać przebiegu trasy poza szlakiem w mapie turystycznej, poniżej dodatkowo podgląd z serwisu mapa.cz.

Ruch na szlaku i utrudnienia

Od schroniska do szczytu napotkane kilkanaście osób, w tym spora grupa dzieci. Notabene dzieci narzuciły ostre tempo pod górę, więc chcąc nie chcąc również się nie ociągałem. Odcinek do punktu widokowego bezludny. Kolejne osoby napotkane dopiero podczas powrotu do schroniska.

Główne utrudnienie na trasie występowały na podejściu na Waligórę. Stopień zerodowania ścieżki (kamienie, korzenie) w połączeniu ze znaczną stromizną powoduje, że bardzo łatwo o wywrotkę. Na szczęście błota było tam stosunkowo niewiele. Za to napotkać można kilka powalonych drzew (łatwych do ominięcia).

Powyżej: Na żółtym szlaku, na południowych stokach Waligóry, z widokiem na Góry Stołowe. Zdjęcie zrobione 24 sierpnia 2021 roku, po południu.

Dlaczego Waligóra

Waligóra to najwyższy szczyt Gór Kamiennych (leżący w największej i najbardziej zróżnicowanej ich części, noszącej nazwę Gór Suchych). Gdy tylko trafiła się okazja związana z przejazdem w pobliżu (powrót z zamku Grodno i okolic), postanowiłem ją wykorzystać 🙂

Część wycieczki zadekowała się w schronisku, weryfikując jakość kuchni a ja poszedłem w tym czasie zmierzyć się z Waligórą. Długość trasy gwarantowała, że uda mi się to zrobić w rozsądnym czasie, nie skazując nikogo na długie czekanie na mnie.

Na dłuższe zwiedzanie okolic nie nastawiałem się również z innego powodu – prognozy nie były zachęcające, wręcz zastanawiałem się jak szybko będę musiał użyć peleryny. Do tego na szczęście nie doszło, natomiast niewątpliwie warto byłoby jeszcze kiedyś tu wrócić, choćby ze względy na utracone przez niskie chmury widoki…

Powyżej: Na niebieskim/czarnym szlaku z rozdroża pod Waligórą do Schroniska PTTK Andrzejówka. Zdjęcie zrobione 24 sierpnia 2021 roku, po południu.

Ciekawe miejsca przy trasie

Wpis przejrzany i aktualny na dzień: 2021-09-14. Wszystkie zdjęcia wykonane przez autora wpisu.

Zdjęcie tytułowe: Schronisko PTTK „Andrzejówka” na tle Waligóry. Zdjęcie zrobione 24 sierpnia 2021 roku, po południu.